درختی را به نظاره نشسته ای که سبز است قامتش استوار سایه اش خنک و سر بلند در آرزوی آسمان است تو گویی مفهوم ِ زمستان را ندارد نماد استقامت و یگانگی است شاید سرو شاید . . . ای کاش در آرزوی ِ آسمانت سرو ِ دلم سرو ترین سرو باد
درختی را به نظاره نشسته ای
که سبز است
قامتش استوار
سایه اش خنک
و سر بلند
در آرزوی آسمان است
تو گویی
مفهوم ِ زمستان را ندارد
نماد استقامت و یگانگی است
شاید
سرو
.
ای کاش در آرزوی ِ آسمانت
سرو ِ دلم
سرو ترین سرو باد