گلستان

مدتی است با گل ها، سبزی وُ برگ ِ نو وُ بلبل ها

        آمیخته لحظات درون ِ چشمم

          گرچه اینجا

          زمستان است 

          لیک

           گِلی خوش بوی در حمّام روزی         رسید از دست محبوبی بدستم

             بدو گفتم: که مشکی یا عبیری         که از بوی دلاویـــــز تـــو مستـــــم

              بگفتا: من گِلی ناچیز بودم              ولیـــکن مدّتی بـــا گُــــل نشستم

               کمال همنشین در من اثر کرد         وگرنه من همان خــاکـــم که هستم

        آری

        هم اکنونم جای جایِ سرایم

       با همه سوز وُ سرمای

       بهاری است،

       گـــــلــــــــــــســـــتـــــــان است.